Na de zomervakantie in 2018 kwamen Eva Almahmoud en Jananie Bhageloe bij elkaar in de klas op het OSG Hugo de Groot in Oud-Charlois. Eva kwam uit Syrië via Turkije in Nederland terecht, Jananie keerde na een jeugd in India terug naar de stad waar ze werd geboren. In de Internationale Schakelklas (ISK) leerden ze elkaar én de Nederlandse taal kennen. Vandaag vieren ze hun overgang met een picknick in de tuin van de monumentale school: de tuin waar architect Leo Voskuyl in 1948 bewust veel ruimte voor reserveerde in zijn ontwerp.

Naoorlogs

Zelden zie je scholieren zo stralen op het schoolplein als Eva en Jananie. Het is de dag voor de zomervakantie: ze hebben hun rapport net gekregen en vieren de overgang naar het derde jaar met een picknick voor de hele klas. Twee jaar lang zaten ze samen in de Internationale Schakelklas (ISK) van de OSG Hugo de Groot. Een speciale klas die uitsluitend bestaat uit kinderen die vanuit andere landen naar Nederland kwamen om veel verschillende redenen. In het geval van Eva, oorlogsvluchteling uit Syrie, krijgt ‘naoorlogs gebouw’ een dubbele lading. Na WOII – tussen 1948 en 1955 – werd dit pand gebouwd. Typisch naoorlogs zijn de schokbetonnen decoraties in de gevel. Voskuyl koos voor één hoog bouwvolume en plaatste deze aan de rand van het Nachtegaalplein, zodat er veel ruimte overbleef voor groen. Nu, 70 jaar later, zijn het juist die aspecten die Eva en Jananie weten te waarderen. Jananie: “Het gebouw is heel groot, met hoge plafonds en lange gangen. Dat vind ik er fijn aan.” Eva: “Ik vind het een mooie plek, vooral omdat er om het gebouw heen veel natuur is.”

“Ik was bang toen ik hier kwam, maar de docenten hebben ons erg goed geholpen”

Hoewel de stijl van het gebouw voor hen de afgelopen jaren bijzaak was, speelde het pand wel degelijk een grote rol als vast onderdeel van hun nieuwe leven in Nederland. Jananie: “Ik woonde hier tot mijn achtste en ging daarna naar India, daarom wist ik al wel wat over Nederland. Het was wel weer wennen om terug te zijn, het is zo anders hier.” Eva was vooral bang toen ze voor het eerst naar school ging in Rotterdam. Eva: “Ik kende de Nederlandse taal helemaal niet, het was zelfs de eerste keer dat ik deze taal hoorde. Daarom was ik bang, omdat ik niets wist. Maar dankzij mijn mentor en de docenten is het hier echt leuk geworden. Ze hebben ons zo goed geholpen om onze taal te verbeteren. Ik vind het een superfijne school.” Hun tijd in de ISK zit erop: na de vakantie stromen ze door naar reguliere klassen. Eva heeft een grote bos bloemen bij zich, die geeft ze vandaag aan haar mentor als dank voor de afgelopen twee jaar.

Droomgebouw

Hoewel de zomervakantie ten tijde van het gesprek nog moet starten, kijken ze ook uit naar hun derde jaar. Eva’s favoriete vak is wiskunde, Jananie volgt het liefste biologie. Hebben ze al enig idee wat ze na de middelbare school willen doen? Eva: “Een studie Psychologie lijkt me interessant.” Jananie: “Ik zou graag iets met dieren, de natuur of met mensen doen. Bijvoorbeeld als dierenarts of chirurg.” In dit monumentale schoolgebouw wordt de geschiedenis geborgd en de toekomst gevormd, te beginnen met grootse dromen.